14.
| 1 | Praestantissima haec, sed obnoxia dolori. |
| 2 | Quis autem dubitet maius esse octavae munus, quae totum renovavit hominem, ut iam nihil possit dolere? Itaque septima mundi aetas conclusa est; octava illuxit gratia, quae fecit hominem iam non huius mundi esse, sed supra mundum. |
| 3 | Iam enim non vitam nostram, sed Christum vivimus: Nobis enim vivere Christus, et mori lucrum. |
| 4 | Itaque iam non in carne, sed in fide vivimus Christi (Philip. I, 21). |
| 5 | Apostolus dicit: Unde colligimus quia conclusus est mundi dies (Galat. II, 2). |
| 6 | Denique novissima hora venit Dominus Iesus, et pro nobis mortuus est, et omnes in illo mortui sumus, ut vivamus Deo (I Ioan. II, 18). |
| 7 | Non ergo nos qui eramus, vivimus: sed vivit Christus in nobis (II Cor. V, 15). |